On the roll
23 mei 2021 Life
Don't let what other people think stop you from doing the things you love.
De rolstoel. De laatste tijd ontkom ik er niet aan en regelmatig maken we een uitje op wielen. Ik heb vorig jaar de keuze gemaakt om te genieten ondanks wat vreemden zouden kunnen vinden. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om in een rolstoel te gaan zitten. Omdat ik een hoop vervelende opmerkingen te horen kreeg, bijvoorbeeld als ik na een tijdje opstond uit de rolstoel en een stukje liep, word er over mij heen gepraat of word tegen mij gepraat of ik geestelijk niet helemaal oké ben.
Als kind zat ik in een hele grote buggy en vaak werden we nageroepen. Mijn moeder moest mij eens laten lopen, ik was wel een beetje uit de kluiten gewassen! Dat is zo’n opmerking die ik nooit ben vergeten. Mijn ouders besloten een rolstoel aan te vragen zodat mensen dan misschien wat meer begrip zouden hebben. Maar dat viel tegen, sommige mensen verwachten dan dat je zo ziek bent dat je geen stap kan zetten.
Dan hebben ze het idee dat mensen die in een rolstoel zitten niet kunnen lopen en staan dan met open mond te kijken als ik even opsta, alsof er een wonder plaatsvindt voor hun ogen. Ook zijn er mensen geweest die dan naar mijn moeder liepen als ik weer in de rolstoel ging zitten om haar even te melden dat ik net nog wel kon lopen. Ja, echt waar! @
Maar je hebt ook de andere kant. De meeste mensen zijn veel vriendelijker, zeggen gedag bij het voorbij gaan en kijken je dan vol medelijden aan. Ook laten ze je voorgaan en zijn altijd bereid te helpen. En als we in het buitenland op vakantie gingen kreeg ik als kind vaak ijsjes en souvenirtjes toegestopt van winkeleigenaren.
Tot een paar jaar geleden vond ik die blikken en opmerkingen van mensen zo erg dat ik echt niet in de rolstoel ging zitten. Ik liep liever en putte mezelf helemaal uit dan dat ik zielig gevonden ging worden. En als het dan echt niet anders kon weigerde ik om in het bijzijn van mensen op te staan uit de rolstoel. Maar als het dan echt moest dan deed ik alsof ik mank liep. Zodat mensen konden zien dat er wat mis was en niet zouden oordelen. Erg eigenlijk he?
De laatste tijd probeer ik er meer de voordelen van in te zien. Een jaar geleden ben ik met een vriendin naar de Efteling geweest en ging ik in de rolstoel, ik vond het eerst een beetje ongemakkelijk maar wat hebben we een topdag gehad! Ik heb kunnen genieten in plaats van me druk te maken over de route en afstanden. En we hoefde niet in de wachtrij te staan! Dit was zo leuk dat ik afgelopen December met mijn verjaardag samen met Dick ben geweest. We hebben samen ook zo genoten en waren blij dat we door de rolstoel weer een mogelijkheid voor ons gevonden hebben, anders zou het echt niet te doen zijn.
Ook strandwandelingen zijn leuk geworden doordat we gebruik hebben gemaakt van een strandrolstoel. Ik vond het echt een heel ding want die rolstoel is verschrikkelijk om te zien en echt niet te missen. Maar wat hadden we het leuk! Normaal loop ik naar de zee (als ik dat al red) en dan ben ik kapot moe maar nu hebben we kilometers ‘gelopen’.
Het geeft een bevrijdend gevoel dat ik loslaat wat vreemden denken en ik kan zo veel meer genieten als ik niet constant mijn grenzen voorbij loop. Een bos, strand of stadswandeling is anders een marteling maar op deze manier kost het me niet meer energie dan op de bank zitten.
Maar dit is pas een beginnetje, ik ben er zeker nog niet. Ik ga namelijk alleen in de rolstoel als we ver van huis zijn en ik weet dat we geen bekenden tegenkomen. En als ik dat wel doe dan vind ik dat toch nog heel ongemakkelijk. Maar nu ik meer openheid over mijn gezondheid geef is er meer begrip. Dus ik hoop dat ik dit ook los kan laten, want waarom zou ik me schamen als ik kies voor genieten in plaats van een marteling? ♡
Laat een berichtje achter!
1 reactie
💕
Lees verder
Hello again!
Making plans
Medicine time