Marathon

Weinig begreep ik destijds wat emoties en spanning met je doen. Dat je op het moment dat je moet handelen al je krachten aanboort. Je lichaam zet alle zeilen bij, adrenaline giert door je lijf en op het moment dat de rust terug keert, geeft je lichaam pas aan welke prestatie het heeft moeten leveren en dat het vervolgens herstel nodig heeft. Zelf heb ik dat stelselmatig genegeerd, of nee beter gezegd niet herkend, totdat op een dag het lijntje knapte. De prijs was hoog, niet alleen voor mij maar voor mijn hele gezin.

Tegenwoordig is er gelukkig veel meer kennis beschikbaar dan in die tijd. Een therapeut bezoeken die advies en inzicht geeft zou mij in die tijd enorm hebben geholpen. Misschien ben ik daarom ook wel zelf paardencoach geworden. Je wil zo graag anderen behoeden voor de kuilen waar je zelf  in bent gevallen.

Dus een tip voor alle moeders en zeker die met een chronisch ziek kind, ga het patroon in je leven herkennen. Zorg goed voor jezelf en besef dat jij het vol moet houden voor het welzijn van je gezin. Vergelijk je niet met andere moeders, want niemand anders loopt het pad wat jij loopt. Jij doet misschien niet wat anderen allemaal doen, maar zij doen ook zeker niet wat jij doet.

Vandaag wil ik tegen je zeggen: Je doet het fantastisch, je staat altijd klaar, naar je vermogen geef je het beste van jezelf, je taak is zo belangrijk! Heb genade met jezelf, maak duidelijk wat de hoogste waarde voor jou heeft, omarm de mensen die je steunen en je begrijpen, ook al zijn het er maar een paar. Maar bovenal herken je grenzen, zodat je het volhoudt, want je loopt een marathon en hebt nog wat kilometers te gaan!