Lockdown
20 december 2020 Life
Know that you are not alone, that we are in this together and most importantly that there is hope. Deepika Padukone
Het duurt nu al bijna een jaar dat de wereld zowat stil staat. Dat we niet vrij zijn om te doen waar we zin in hebben en ons leven moeten aanpassen. Het leven dat we gewend waren te leven, daar is weinig meer van over. Nu heb ik ‘geluk’ dat ik daar niet zoveel last van heb. Voor mij verandert er namelijk niet zo veel. Ik ben al 4 jaar elke dag thuis omdat ik niet meer werk. Er werd vaak de opmerking gemaakt dat ik me wel moet vervelen nu, maar voor mij zijn mijn dagen niet veel anders dan normaal.
Ik ben een ster geworden in het vermaken van mezelf en weken thuis zitten, soms kom ik niet eens buiten. De lockdown geeft anderen een beetje inzicht in hoe mijn leven eruitziet. Eigenlijk leef ik al 4 jaar in een gedeeltelijke lockdown. Beetje bij beetje heb ik over de jaren mijn vrijheid moeten inleveren, niet door een virus dat we kunnen oplopen, maar door een hartafwijking die mij de afgelopen jaren steeds meer energie en mogelijkheden ontneemt. Het is een klein wereldje geworden, waar ik in leef.
Vorig jaar mocht ik bijvoorbeeld niet meer vliegen en had ik de vrijheid niet om de deur uit te gaan omdat mijn rijbewijs niet verlengd werd. Nu heb ik dat gelukkig in maart weer terug gekregen maar vliegen zit er vanaf die tijd voor niemand in. Er waren mensen die zeiden: ”Ach Nederland is ook mooi, daar kan je net zo goed van je vakantie genieten”. Maar zouden ze dat nu zelf ook nog zeggen, nu ze zelf die keuze ook niet meer hebben? 😉 Het is toch anders als je er voor kiest om niet (naar het buitenland) op vakantie te gaan, dan dat de mogelijkheid om te kiezen je ontnomen word.
De eerste lockdown vond ik nog wel gezellig. Ik was daarvoor vaak alleen thuis omdat Dick werkt of alleen naar vrienden en familie ging, als ik niet de energie had om mee te gaan. Maar hij kwam thuis werken, dus dat betekende gezelligheid in huis. We maakten vaak een wandeling of gingen even naar het strandje met de hond in zijn pauze, het was ook goed weer toen. ‘s Avonds maakten we er zelf maar een feestje van door te gourmetten of spelletjes te spelen. Maar dat hebben we nu allemaal wel een beetje gezien.
Wij zijn allebei sociale mensen en houden ervan om tijd door te brengen met onze familie en vrienden, het liefst met z’n allen bij elkaar. ‘Gelukkig’ voel ik me de laatste weken niet zo goed en heb ik daardoor ook weinig puf om van alles te ondernemen. Het scheelt dan enorm dat je toch niks kan doen, ik kan dan tevreden op de bank hangen zonder van alles te moeten missen en afzeggen.
Wat ik wel erg lastig vind aan deze manier van leven is dat de spontaniteit is verdwenen er niet zoveel meer is om naar uit te kijken. Als ik een rot week heb, zoek ik altijd iets om naar uit te kijken en mezelf voor te houden dat er iets leuks te wachten staat en leef ik er naar toe. Omdat ik zo weinig energie heb blijft er altijd al weinig over om te doen en de keuze in activiteiten is ook niet zo groot. Daarom proberen we zo veel mogelijk van de kleine dingen, die ik aankan en ons gelukkig maken, te genieten. En dat zoveel mogelijk te blijven doen.
Ik probeer me zoveel mogelijk aan de regels te houden maar eerlijk, hoe langer het duurt hoe lastiger ik het vind. Bepaalde dingen vind ik echt moeilijk, zoals het niet kunnen vieren van feestjes met een groep vrienden of de hele familie bij elkaar. Ik vind dat alles in het leven gevierd moet worden met onze dierbaren. Ook vind ik het zo waardevol dat we compleet zijn en elkaar nog hebben, ik ben me misschien meer bewust van het feit dat het leven fragiel is. Ik mis het samenzijn en ik wil iemand gewoon vast kunnen houden.
Ik wil niet een jaar ‘on the hold’ zetten, die luxe heb ik niet. Wie weet mag ik volgend jaar ineens toch niet meer vliegen of word mijn gezondheid slechter en kan ik bepaalde dingen niet meer die ik dit jaar nog wel had gekund. Niet dat ik een doemdenker ben en hier vanuit ga, maar het is wel hoe het de afgelopen 6 jaar is geweest, elk jaar werden de mogelijkheden minder. Wij leven met de dag en hebben de luxe niet om alles op te schuiven en vooruit te plannen. Maar het weerhoud me niet om aan de toekomst te denken en te hopen op het goede. Laat volgend jaar het jaar zijn van vrijheid! ♥
Laat een berichtje achter!
6 reacties
Dat was inderdaad wel héél cru, mocht jij weer vliegen, gaat de wereld op slot 😟 welke 😎🌞bestemming staat bovenaan op je lijstje?
Oeeeh dat is een goeie! Ik denk Ibiza, we hebben daar tijdens onze huwelijksreisnonze leukste vakantie ooit gehad. Dus tijd om weer eens terug te gaan. En bij jou?
Ja lastig hé 😉 ik denk Egypte. Die gun ik het zo dat er weer toeristen kunnen komen. Ze hadden al érg weinig en nu helemaal niets…
Ja gaaf!! Lijkt me zo mooi om daar een keer te snorkelen na die foto’s van jou 😍
From the struggle there will come triumph.
He is strong in your weakness.
Out of pain I see rejoicing,
For you rise out of brokeness.
You will dance in the midst of the fire
You will dance in the eye of the storm.
He is faithfull forever
The Victory is yours, cause the battle belongs to Him
Lieve schat ik hou van je , dikke knuffel, ik hoor je hart…..xx
Mooi mam ❤️
Lees verder
(in)dependent
Mijn sporthart
Thankful thirty!