'Kerngezond'
22 november 2020 Mom's stories
Being a mother is learning about strengths you didn't know you had, and dealing with fears your didn't know existed. Linda Wooten
”Een kerngezonde dochter! “ zei de dokter toen onze tweede dochter net geboren was. Maar na een rustige eerste week brak er al snel een periode aan waarin ze erg veel huilde. Soms hoestte ze zo raar dat het wel leek of ze het benauwd had en geen lucht kreeg. Ik ging verschillende keren met haar naar de huisarts, maar de reacties waren ongeveer zo: Er is niets aan de hand, een huilbaby, een overbezorgde moeder.
Er werd op mijn aandringen toch een afspraak bij de kinderarts gemaakt, voor na de zomervakantie. Maar uit alles liet de huisarts blijken het overdreven te vinden, hij zei: “Misschien heeft ze iets blauwe nageltjes, maar als dat iets zou zijn geweest hadden we dat al lang gemerkt”. Hoe dan? dacht ik later, want hij wilde geen enkel onderzoek doen.
De zomer brak aan en we gingen met de tent in Friesland kamperen. Op een nacht schrok ik wakker van het geluid dat ze maakte, een raar hoestend, benauwd geluid en al mijn alarmbellen gingen af. Samen met mijn man hebben we onze spullen ingepakt, onze andere dochter achtergelaten bij opa en oma, en zaten we om 8 uur op het spreekuur bij onze huisarts. We waren vastbesloten, nu moesten ze haar beter onderzoeken, dit kon zo niet langer.
Er werd voor dezelfde ochtend nog een afspraak bij de kinderarts geregeld. Na verschillende onderzoeken belanden we in de echokamer. Degene die het onderzoek deed ging even weg en kwam met een lading andere, in wit geklede mensen terug. Op dat moment wist ik, er is iets helemaal mis.
We werden doorgestuurd naar het Sophia kinderziekenhuis daar hoorden we dat er een probleem met het hart was. Aan de ene kant schrik je en aan de andere kant kreeg eindelijk mijn onbestemde moedergevoel een antwoord. Op eens ging het heel snel en een hartkatheterisatie volgde. Twee dagen later werden we door de kindercardioloog gebeld om een afspraak te maken voor een gesprek. Een moment wat ik mijn leven lang niet zal vergeten. We vroegen of hij ons alvast iets wilde vertellen, en dat deed hij.
Wat we hoorden sloeg de grond onder onze voeten weg. Kortweg gezegd er misten onderdelen en ze begrepen niet dat ze nog leefde. Er was geen longslagader, er miste een hartklep en er zat een groot gat in haar hart. Na 8 maanden wisten ze dan eindelijk wat er met haar aan de hand was. Aarzelend vroeg ik welke operatie daar dan voor nodig was. ‘’We kunnen haar niet opereren’’ zei hij. ‘’Iets wat er niet is kunnen wij niet maken, ze zal waarschijnlijk binnen enkele weken sterven, het jaar zal ze niet halen’’.
Wat een hartverscheurend bericht was dat, we wisten wel dat er iets niet goed zat maar dat het zo ernstig zou zijn, daar waren we niet op voorbereid. Ik kon er niet bij dat de artsen niets konden doen en mijn meisje zou sterven. Wat een verdriet overspoelde onze familie. Ik vroeg de arts hoe ze dan zou overlijden en hij vertelde ons dat ze hoogstwaarschijnlijk zou stikken. BAM !!! wat een voltreffer kregen we te verwerken, alsof iemand het licht uitdeed en we in een donkere nacht beland waren.
Doordat ze zoveel huilde en daar zo moe van werd, besloten de artsen morfine te gaan geven. Zodat ze uit de vicieuze cirkel zou komen. De verwachting was dat ze steeds meer morfine nodig zou hebben tot haar hartje het op zou geven.
Terwijl ik dag in dag uit met haar in mijn armen zat wachtend op de dood draaide de wereld door. Mensen lachten en maakten domme grapjes terwijl mijn wereld was ingestort. Die dag werd heel mijn leven anders. Hadden we toen maar geweten dat het heel anders is gelopen en we nog dagelijks van haar kunnen genieten.
Laat een berichtje achter!
17 reacties
Wat ben ik bij dat jullie Jezus kenden en Hem steeds meer leren kennen
He saved me!
Zeker Ton, ze is het levende bewijs van Zijn goedheid.
Prachtig en ontroerend geschreven Jeanet. Zo aangrijpend.
Hoe dankbaar kan je zijn en wat een wonder dochter hebben jullie. Mooie foto’s
Dank je Anja, ja een levend bewijs is ze van Gods liefde
Ik kan alleen maar zeggen GOD IS GROOT!!!!!❤
Helemaal mee eens Frannie!
Lieve schatten, hoewel ik het verhaal al ken, brengt het toch de tranen in mijn ogen. Vooral het stukje; dag in dag uit met haar in mijn armen wachtend op de dood… 😢 Maar ze is er nog, ze leeft!!! 😍 Een absoluut wonder!!! Zoveel kracht, zoveel liefde, zo vol vertrouwen! Dikke kus 🙏🏻 💋
Dank je voor je lieve reactie. Dankbaar!
Tranen in mijn ogen💕
Als je zelf kinderen hebt zal je je kunnen verplaatsen in het moedergevoel, en jij zeker met de start van jullie zoontjes.
Wow, wat een heftige verhalen allemaal zeg! Heel bijzonder dat jullie dat op deze manier willen delen met iedereen. Respect voor jullie allemaal, wat jullie allemaal al mee hebben gemaakt en nog steeds moeten doormaken en dan nog zo sterk blijven! Jullie naam doet jullie eer aan 😉
Heeft vast meegeholpen dat we regelmatig Sterk uitspraken 😏. Dank je wel voor je lieve reactie.
Lieve allebei,
Wat een verhaal, wat een strijd en wat schrijven jullie mooi zonder omhaal van woorden.
Krachtvrouwen zijn jullie beide!!!
Dikke zoen😘
Bedankt Els 😘
Slik… het jaar zal ze niet halen… dat je dat vertelde weet ik nog héél goed🙈 Zó bizar en niet te bevatten… Maar gelukkig liep het anders! Je bent een wonder Tabitha ❣
Dat je zulke angsten als moeder zou voelen maar ook zo véél kracht zou hebben, had je niet kunnen bedenken. Heftig om te lezen, maar mooi verwoord! Zo trots op jou mijn lieve, sterke vriendin! En wat een leuke foto’s van jullie samen 😍
Je was er vanaf het begin bij betrokken, en nog steeds, wat belangrijk ben je voor ons met al je lieve attente akties. Goede vrienden zijn onmisbaar als je zoveel voor je kiezen krijgt, bedankt voor al die jaren lief en leed. 😘
Lees verder
(in)dependent
Mijn sporthart
Ritme in storing